De afgelopen jaren zijn er relatief veel gerehabiliteerde Bruine beren uitgezet. Weten we echter wel of deze beren zich normaal gedragen in het wild? Of vertonen ze ander gedrag in vergelijking met hun wilde soortgenoten? En in welk opzicht is dit, of kan dit voor problemen zorgen?
In dit project wil een team van Fundacion Oso de Asturias (FOA) in Spanje, samen met experts van ARCTUROS en de IUCN Bear Specialist Group het gedrag beschrijven en vergelijken van uitgezette Europese bruine beren die een rehabilitatieproces in gevangenschap hebben doorgemaakt met onafhankelijke jong-volwassen beren die binnen hun wilde familiegroep zijn opgegroeid. Het team wil met name de dagelijkse activiteiten en bewegingspatronen van de subadulte beren en hun gebruik of vermijding van menselijke / bebouwde gebieden vergelijken. Aan de andere kant wil het team ook aanvullende data evalueren van andere beren, rekeninghoudend met andere populaties bruine beren (bijv. Brits Columbia, Canada) of andere beersoorten (bijv. Amerikaanse- en Aziatische zwarte beren).
De uiteindelijke resultaten van dit onderzoek kunnen van groot belang zijn voor het management van verweesde, gewonde of teruggeplaatste berenwelpen of jonge beren, omdat men meer te weten komt hoe ze zich gedragen na hun vrijlating in het wild.
Twee circusberen die achtergelaten waren op een parkeerplaats in het noorden van Spanje, werden in 2001 gered door een Spaanse NGO en vervolgens ondergebracht in het ‘opvangcentrum’ El Arca de Noé. Een paar jaar later bleek het vrouwtje drachtig, waardoor de beren de toch al veel te kleine kooi met zijn vieren moesten delen. De nakomelingen, twee mannetjes, groeiden uit tot enorme beren. De omstandigheden waarin de berenfamilie zat was bar slecht. De beren kregen onvoldoende verzorging, water en voedsel. Begin 2009 kwam bij Bears in Mind de melding van deze beren binnen via Bear Alert. Na een grondige voorbereiding kon de berenfamilie vlak voor de Kerst op transport naar Het Berenbos in Ouwehands Dierenpark Rhenen!
Nadat de Spaanse autoriteiten El Arca de Noé definitief hadden gesloten, hadden twee dozijn leeuwen, tijgers, jaguars, poema’s, luipaarden, kleinere kattensoorten, maar ook chimpansees een nieuw thuis nodig.De meesten werden verplaatst naar Spaanse dierentuinen of opvangcentra, waaronder het door AAP beheerde Primadomus-reservaat.
Een nieuw leven in Het Berenbos Eenmaal in Het Berenbos aangekomen gingen de vier in quarantaine om te kunnen wennen aan hun nieuwe omgeving en voor een grondig veterinair onderzoek. De gebitten van alle beren werden onderzocht en behandeld. Als gevolg van slechte huisvesting en voeding waren hun tanden en kiezen zodanig aangetast dat er diverse gebroken tanden getrokken en gaatjes gevuld moesten worden. Bij één beer is ook een wortelkanaalbehandeling gedaan. De twee oude beren, één blind en de ander doof, konden rustig aansterken alvorens ze in Het Berenbos geïntroduceerd te werden. Voor de andere twee beren vonden we een nieuw thuis in twee verschillende berenparken in Duitsland. De twee ‘oudjes’, Bruce en Ronja, zijn in juli 2010 met succes bij de rest van de beren losgelaten. Beide beren zijn inmiddels helaas al overleden, Bruce in juni 2011 en Ronja in december 2012.
