Home > Opvang Medo & Buya: van Bulgarije naar Italië

Begin augustus 2019 vond het transport plaats waarbij de beren Medo & Buya verhuisden van het kleine bergdorpje Vlahi in Bulgarije naar het iets grotere bergdorpje Aprica in Noord Italië. De beren hadden de afgelopen jaren in het Large Carnivore Education Centre geleefd, waar ze de geliefde ambassadeurs waren van hun soortgenoten in het wild. Ze vielen onder de zorg van de Bulgaarse partner van Bears in Mind, Balkani Wildlife Society (BWS). Helaas heeft deze organisatie, zoals ook de meeste NGO’s en ‘groene’ organisaties in Bulgarije, het erg moeilijk onder de huidige regering. Goede zorg voor de beren kon niet meer gegarandeerd worden, ook niet met financiële ondersteuning van Bears in Mind. Dus werd er gezocht naar een nieuw thuis voor de beren en na een paar maanden werd een geschikte locatie gevonden: het centrum voor inheemse Alpen fauna in Aprica, beter bekend als L’Osservatorio Eco-faunistico Alpino di Aprica.

Geschiedenis Medo
Beer Medo heeft een bijzonder verhaal ‘te vertellen’. Begin 2005 werd de Nederlandse Dierenbescherming benaderd door BWS inzake de onmiddellijk noodhulp voor beer Toby, een bruine circusbeer van 2,5 jaar oud die snel verplaatst moest worden. Het circus werd verkocht en Toby moest verdwijnen. De bedoeling was hem uit te zetten in de vrije natuur, maar gezien zijn tamme opvoeding was dat tot mislukken gedoemd. Uiteindelijk werd afmaken nog als enige oplossing beschouwd. BWS had aan een aantal organisaties hulp gevraagd, maar toezeggingen kwamen niet op tijd. De Dierenbescherming nam contact op met Bears in Mind (toen Alertis) en er werd geld gestort voor de directe opvang en zorg van de beer in de dierentuin van Sofia. Hij zou daar vier maanden mogen verblijven. Nadat BWS de beer officieel geadopteerd had, doopten ze Toby om tot Medo. BWS had grote plannen met Medo, ze wilden namelijk een educatief centrum bouwen waarin grote roofdieren de hoofdrol zouden krijgen: de wolf, de lynx, de jakhals en de beer. Het Large Carnivore Education Centre zou een levende ambassadeur krijgen: Medo! Bears in Mind en de NL Dierenbescherming hadden inmiddels een akkoord gesloten dat ze gezamenlijk de kosten zouden dragen voor de bouw van Medo zijn verblijf. Eind 2005 verhuisde Medo naar zijn nieuwe verblijf, waar hij bijna 14 jaar heeft gewoond. In het verblijf naast Medo zaten ook twee wolven, Vucho & Bajto, eveneens gehuisvest voor educatieve doeleinden.   

Geschiedenis Buya
Het berenfokstation Kormisosh in het Rhodope gebergte in het zuiden van Bulgarije was een overblijfsel uit de tijd dat Bulgarije en diverse andere Oostblok landen nog gebukt gingen onder een Communistisch regime. De beren werden gefokt, vervolgens uitgezet in aangrenzende natuurreservaten, om uiteindelijk afgeschoten te worden door trofeejagers. Sinds 1993 was de bruine beer in Bulgarije een beschermde soort en met de toetreding van Bulgarije tot de EU in 2007 moesten de beren en andere roofdieren nog beter beschermd worden. Maar de beren van Kormisosh waren letterlijk aan het wegrotten in het fokstation. Er was nauwelijks aandacht voor hun situatie en zorg voor de dieren. Helaas duurde het nog vele jaren voordat het Bears in Mind en haar lokale partners, ism de overheid, lukten om het fokstation definitief te sluiten. In 2011 lukte het Bears in Mind om de eerste noodhulp te bieden, waarbij BWS met diverse dierenartsen van de universiteit en Sofia Zoo onder begeleiding van de berenexpert Djuro Huber uit Kroatië de beren onderzochten. De 14 beren waren er erg slecht aan toe. Besloten werd om ze daar allemaal weg te halen. Langzaam maar zeker vonden we plaats voor de beren in België, Engeland en Duitsland. De helft kon naar Nederland verhuizen waarbij er in 2013 en 2014 vier in Het Berenbos terecht konden: Maria, Pesho, Keta en Mincho. Eén beer in Kormisosh was echter anders dan de rest. Het was een dier uit het wild, een zogenaamde ‘probleembeer’ die in het fokstation geplaatst was door de overheid omdat er (naast euthanasie) geen andere mogelijkheid was. Er werd besloten om berin Buya, waarschijnlijk geboren in 2004, te verhuizen naar Vlahi. Hier kon ze in 2014 terecht, toen haar verblijf naast dat van Medo gereed was.

Samenleven
Tussen 2014 en 2019 leefden Medo & Buya meestal gescheiden van elkaar. Buya was vaak bang voor Medo, met name als er eten in het spel was eiste Medo alles op. Ze durfde ook niet goed door de sluis die de twee verblijven scheidde. Maar als het paarseizoen was – mei t/m juli – konden de beren het goed met elkaar vinden en waren ze vaak samen. Toen begin 2018 besloten werd dat de beren moesten verhuizen uit Vlahi, werd gezocht naar een groot natuurlijk bosrijk verblijf waar de twee beren de rest van hun leven samen konden doorbrengen. Want Bears in Mind en BWS hadden sterk het vermoeden dat als het verblijf groot genoeg zou zijn en ze uit elkaars zicht konden wanneer de beren dit zouden willen, en als voedsel geen conflict zou vormen, dan zouden de beren de toekomst met z’n tweeën aankunnen. In de zomer van 2018 werd het verblijf in het centrum in Aprica bezocht door een medewerker van Bears in Mind. Hier hadden eerder twee beren geleefd, maar die waren een natuurlijke dood gestorven. Een 10.000m2 bosrijk verblijf, met een natuurlijke vijver en riviertje. Dit zou het moeten worden! Na een lange bureaucratische procedure en een moeizaam transport kwamen de beren gezond en wel op 4 augustus 2019 aan in Aprica. Eerst werd Buya alleen in haar nieuwe wereld gelaten, om te wennen aan de geluiden, de geuren en de grenzen van haar verblijf. Na een paar dagen onderging Medo dezelfde behandeling. Dit herhaalde men enkele malen en pas na enkele weken werd besloten dat ze samen in het nieuwe verblijf konden. Uiteraard was er wat onrust, maar Buya toonde zich niet meer de bange beer die ze voorheen was en dit leek een keerpunt. Medo respecteerde haar en sindsdien gaat het erg goed samen. Een mooi en welverdiend einde aan dit verhaal! We hopen dat deze twee Bulgaarse beren, die altijd beschouwd werden als de enige twee Berenbosberen buiten Het Berenbos, nog vele jaren samen in de Italiaanse Alpen mogen leven.